One evening there came into his soul the desire to fashion an image of THE PLEASURE THAT ABIDETH FOR A MOMENT. And he went forth into the world to look for bronze. For he could think only in bronze.
But all the bronze of the whole world had disappeared, nor anywhere in the whole world was there any bronze to be found, save only the bronze of the image of THE SORROW THAT ENDURETH FOR EVER.
Now this image he had himself, and with his own hands, fashioned, and had set it on the tomb of the one thing he had loved in life. On the tomb of the dead thing he had most loved had he set this image of his own fashioning, that it might serve as a sign of the love of man that dieth not, and a symbol of the sorrow of man that endureth for ever. And in the whole world there was no other bronze save the bronze of this image.
And he took the image he had fashioned, and set it in a great furnace, and gave it to the fire.
And out of the bronze of the image of THE SORROW THAT ENDURETH FOR EVER he fashioned an image of THE PLEASURE THAT ABIDETH FOR A MOMENT.
En unu vespero, elvenis en lian animon la deziro formi skulptaĵon de LA EFEMERA PLEZURO. Kaj li eliris en la mondon por serĉi bronzon. Ĉar li nur povis pensi kun bronzo.
Sed ĉiom bronzo de la mondo malaperis, bronzo ne troviĝis ie ajn en la mondo, krom nur la bronzo,kiu formi skulptaĵon de LA ETERNA MALGAJECO.
La skulptaĵon estis antaŭe kreita de la artisto kaj metita sur tombon enterigis ion, kiun li nur amis en sia tuta vivo. Sur la tombon, en kie lia plej amata mortinto estis enterigita, li metis ĉi tiun skulptaĵon per lia mem, por igi ĝin simbolo de la homa senmorta amo kaj simbolo de la homa eterna malĝojo. Krom la bronzo de ĉi tiu statuo, ne ekzistas alia bronzo en la mondo.
Kaj li prenis la skulptaĵon, kiun li formis, kaj metis ĝin en unu grandan fornon, kaj donis ĝin al fajro.
Kaj el la bronzo de la figuro de LA ETERNA MALGAJECO li fomis skulptaĵon de LA EFEMERA PLEZURO.
And He saw afar-off the walls of a round city and went towards the city.
And when He came near He heard within the city the tread of the feet of joy, and the laughter of the mouth of gladness and the loud noise of many lutes. And He knocked at the gate and certain of the gate-keepers opened to Him.
And He beheld a house that was of marble and had fair pillars of marble before it. The pillars were hung with garlands, and within and without there were torches of cedar. And He entered the house.
And when He had passed through the hall of chalcedony and the hall of jasper, and reached the long hall of feasting, He saw lying on a couch of sea-purple one whose hair was crowned with red roses and whose lips were red with wine.
And He went behind him and touched him on the shoulder and said to him, 'Why do you live like this?'
And the young man turned round and recognised Him, and made answer and said, 'But I was a leper once, and you healed me. How else should I live?'
And He passed out of the house and went again into the street.
And after a little while He saw one whose face and raiment were painted and whose feet were shod with pearls. And behind her came, slowly as a hunter, a young man who wore a cloak of two colours. Now the face of the woman was as the fair face of an idol, and the eyes of the young man were bright with lust.
And He followed swiftly and touched the hand of the young man and said to him, 'Why do you look at this woman and in such wise?'
And the young man turned round and recognised Him and said, 'But I was blind once, and you gave me sight. At what else should I look?'
And He ran forward and touched the painted raiment of the woman and said to her, 'Is there no other way in which to walk save the way of sin?'
And the woman turned round and recognised Him, and laughed and said, 'But you forgave me my sins, and the way is a pleasant way.'
And He passed out of the city.
And when He had passed out of the city He saw seated by the roadside a young man who was weeping.
And He went towards him and touched the long locks of his hair and said to him, 'Why are you weeping?'
And the young man looked up and recognised Him and made answer, 'But I was dead once, and you raised me from the dead. What else should I do but weep?'
Kaj Li vidis la murojn de ronda urbo malproksma kaj iris al la urbo.
Kaj kiam Li alproksimiĝis, Li aŭdis en la urbo la piedpaŝo de la piedoj de ĝojo kaj la ridadon de la buŝo de feliĉo kaj la laŭtan bruon de multaj liutoj. Kaj Li frapis la pordegon, kaj iuj el la gardistoj malfermis ĝin al Li.
Kaj Li vidis unu domon, kiu estis konstruita el marmoro kaj havis belajn marmorajn kolonojn antaŭ si. La kolonoj estis pendigitaj per girlandoj, kaj torĉoj el cedro brulas interne kaj ekstere. Kaj Li eniris la domon.
Kaj kiam Li estis trapasinta la salonon de kalcedono kaj la salonon de jaspo, Li atingis la longan salonon de festeno, Li vidis kuŝantan sur violkolora kanapo iun, kies haroj estis kronitaj per ruĝaj rozoj kaj kies lipoj estis ruĝaj pro vino.
Kaj Li iris malantaŭ lin kaj tuŝis lin sur lia ŝultro, kaj diris al li: "Kial vi vivas tiel?"
Kaj la junulo turnis sin kaj rekonis Lin, kaj respondis: "Sed mi estis leprulo antaŭe, kaj vi sanigis min. Kiel alie mi vivu?"
Kaj Li eliris el la domo kaj denove iris sur la straton.
Kaj post iom da tempo Li vidis iun, kies vizaĝo kaj vestaĵo estis pentritaj kaj kies piedoj ferumis per perloj. Kaj malantaŭ ŝi, unu junulo venis malrapide kiel ĉasisto, kiu portis dukoloran mantelon. Nun la vizaĝo de la virino estis kiel bela vizaĝo de idolo, kaj la okuloj de la junulo brilis pro volupto.
Kaj Li rapide sekvis kaj tuŝis la manon de la junulo, kaj diris al li: "Kial vi rigardas ĉi tiun virinon kaj rigardas tiel?"
Kaj la junulo turnis sin kaj rekonis Lin, kaj diris: "Sed mi estis blinda antaŭe, kaj vi donis vidpovon al mi. Kion alian mi rigardu?"
Kaj Li kuris antaŭen kaj tuŝis la pentritajn vestojn de la virino, kaj diris al ŝi: "Ĉu ne ekzistas alia vojo por iri krom la vojo de peko?"
Kaj la virino turnis sin kaj rekonis Lin, kaj ridis kaj diris: "Sed vi pardonis miajn pekojn al mi , kaj la vojo estas agrabla."
Kaj Li eliris el la urbo.
Kaj kiam Li eliris el la urbo, Li vidis iun junulon sidantan apud la vojo, kiu estis ploranta.
Kaj Li iris al li kaj tuŝis la longajn buklojn de liaj haroj, kaj diris al li: "Kial vi ploras?"
Kaj la junulo rigardis supren, kaj rekonis Lin, kaj respondis: "Sed mi estis unu fojon mortinta, kaj vi levis min el la morto. Kion alian mi faru krom plori?"
世界語 Esperanto
Sed ĉiom bronzo de la mondo malaperis, bronzo ne troviĝis ie ajn en la mondo, krom nur la bronzo,kiu formi skulptaĵon de LA ETERNA MALGAJECO.
Kaj li prenis la skulptaĵon, kiun li formis, kaj metis ĝin en unu grandan fornon, kaj donis ĝin al fajro.
Kaj el la bronzo de la figuro de LA ETERNA MALGAJECO li fomis skulptaĵon de LA EFEMERA PLEZURO.
Kaj Li vidis la murojn de ronda urbo malproksma kaj iris al la urbo.
Kaj kiam Li alproksimiĝis, Li aŭdis en la urbo la piedpaŝo de la piedoj de ĝojo kaj la ridadon de la buŝo de feliĉo kaj la laŭtan bruon de multaj liutoj. Kaj Li frapis la pordegon, kaj iuj el la gardistoj malfermis ĝin al Li.
Kaj kiam Li estis trapasinta la salonon de kalcedono kaj la salonon de jaspo, Li atingis la longan salonon de festeno, Li vidis kuŝantan sur violkolora kanapo iun, kies haroj estis kronitaj per ruĝaj rozoj kaj kies lipoj estis ruĝaj pro vino.
Kaj Li iris malantaŭ lin kaj tuŝis lin sur lia ŝultro, kaj diris al li: "Kial vi vivas tiel?"
Kaj la junulo turnis sin kaj rekonis Lin, kaj respondis: "Sed mi estis leprulo antaŭe, kaj vi sanigis min. Kiel alie mi vivu?"
Kaj post iom da tempo Li vidis iun, kies vizaĝo kaj vestaĵo estis pentritaj kaj kies piedoj ferumis per perloj. Kaj malantaŭ ŝi, unu junulo venis malrapide kiel ĉasisto, kiu portis dukoloran mantelon. Nun la vizaĝo de la virino estis kiel bela vizaĝo de idolo, kaj la okuloj de la junulo brilis pro volupto.
Kaj Li rapide sekvis kaj tuŝis la manon de la junulo, kaj diris al li: "Kial vi rigardas ĉi tiun virinon kaj rigardas tiel?"
Kaj la junulo turnis sin kaj rekonis Lin, kaj diris: "Sed mi estis blinda antaŭe, kaj vi donis vidpovon al mi. Kion alian mi rigardu?"
Kaj la virino turnis sin kaj rekonis Lin, kaj ridis kaj diris: "Sed vi pardonis miajn pekojn al mi , kaj la vojo estas agrabla."
Kaj Li eliris el la urbo.
Kaj kiam Li eliris el la urbo, Li vidis iun junulon sidantan apud la vojo, kiu estis ploranta.
Kaj Li iris al li kaj tuŝis la longajn buklojn de liaj haroj, kaj diris al li: "Kial vi ploras?"
Kaj la junulo rigardis supren, kaj rekonis Lin, kaj respondis: "Sed mi estis unu fojon mortinta, kaj vi levis min el la morto. Kion alian mi faru krom plori?"
而另一方面，构词法明晰又是世界语区分于所谓“民族语”的一个重要特点。因此我打算在此处练习使用构词法，先将专有名词转化为世界语。整理如下：
花柄-pedicel
花托-receptacle
花被-perianth
花萼-calyx
萼片-sepal
花冠-corolla
花瓣-petal
雄蕊群-androecium
雄蕊-stamen
花丝-filament
花药-anther
花粉囊-pollen sac
花粉粒-pollen grain
药隔-connective
雌蕊群-gynoecium
心皮-carpel
柱头-stigma
花柱-style
花柱道-stylar canal
子房-ovary
室-locule
胚珠-ovule
珠心-nucellus
珠被-integument
珠柄-funiculus
花序-inflorescence
小坚果-nutlet
ios上用的是Swiftkey（并不好用）